17 november werd In de stadsschouwburg van Velsen, door de inmiddels 70 jaar bestaande musicalvereniging ‘De Jonge Stem’, de rock en roll-musical ‘All Shook Up’ gepresenteerd. De originele versie werd in 2009 door Stage Entertainment op de planken gebracht in Nederland.
All shook up
De musical vertelt het verhaal van de stoere motorrijder ‘Chad’ (Jeremy Tuijn), die met zijn rock and roll voorkomen een rustig stadje in rep en roer brengt, als hij noodgedwongen in de stad moet blijven door motorpech. De burgemeester van de stad (Melissa Punt) heeft net de regels aangescherpt, waardoor openbaar kussen, dansen en draaien van muziek uit den boze is. Chad is alles wat de gevestigde orde niet is. Een vrouwen-versierende rock and roll man, die met een gitaar op zijn rug, een leren jas en met blauwe suède schoenen liedjes van Elvis Presley zingt en de bijbehorende heupbewegingen niet vreemd is. Ook de ‘motormonteusse’ Nathalie (Jessie Esselman) valt voor de charmes van Chad. Hij is op zijn beurt niet zo van haar gecharmeerd en wordt verliefd op een andere vrouw.
Ondertussen zijn er nog veel meer liefdeslijnen te volgen. Onder andere die van Nathalie haar beste vriend Dennis (Ben Jansen), de vader van Nathalie (Brian Jonker), de barvrouw Sylvia (Marieke Kors) én haar dochter Lorraine (Sara Davids). Allemaal zijn ze getroffen door een, vaak onbeantwoorde liefde.
Het stuk begint met de vertaalde versie van het Elvis-nummer ‘Jailhouse rock’. De hele cast bestaat uit 24 spelers, die gezamenlijk op een sterke manier openen in zang en dans. In het begin is merkbaar dat spelers zenuwachtig zijn, wat zich soms uit in kleine missers. Toch heeft dit weinig invloed op de kracht waarmee het nummer wordt gebracht. Door de muur aan meerstemmig gezang vanuit het ensemble, het uptempo ritme en de bekendheid van de muziek wordt het publiek snel ingepakt met deze cast. Die wisselwerking met het publiek leek ervoor de zorgen dat de zenuwen werden ingedamd, waardoor de spelers daarna goed uit de verf kwamen.
Chad was hierbij het echte toppunt. Hij heeft door zijn mimiek en beweging, maar ook in zijn spel een echte Presley-versie van Chad neergezet. Dat paste echt heel goed bij zijn rol. Daarbij bracht Jeremy de nummers vol overtuiging, in zowel de zang als in dans. Waar er soms pittige zang in de nummers zat, schroomde hij niet om uit te halen en ook de hoge noten met een rauw randje ten gehore te brengen. De vrouwelijke hoofdrol Nathalie (Jessie Esselman) laat durf zien op veel verschillende manieren. Door zowel swingende als rustige nummers te brengen, door zowel een vrouw als een man te spelen en door zowel serieus als met een dosis humor te spelen, alles kwam voorbij.
Ook Marieke Kors bracht haar rol Sylvia met verve. Haar zang-, en spelkwaliteiten sprongen er echt uit. Het solo-nummer ‘Dan heb je mij’ zorgde niet zonder reden voor flink gejuich van het publiek. Het zachte karakter met de hardere buitenkant van haar rol werd op een genuanceerde en natuurlijke manier gebracht. Wie niet mogen missen in het rijtje zijn Dean (Fulco van IJsselsteyn) en Lorraine (Sara Davids). Dit liefdeskoppel zingt meerdere keren meerstemmig samen. De stemmen van deze twee spelers kleuren goed bij elkaar. Dit maakt de zang in de duetten van de twee erg sterk. De verhaallijn van deze rollen zorgt in samenspel met de moeders van de twee tortelduifjes voor veel hilariteit en geeft het stuk tegelijkertijd een romantisch tintje.
Een memorabel moment in de voorstelling is het solo-nummer ‘Het steekt me’ van Dennis (Ben Jansen), de beste vriend van Nathalie. Door omstandigheden brengt deze jonge acteur een serenade aan de liefde in zijn boxershort. Het lef dat je als jong iemand moet hebben om dat moment vol overtuiging, met bedwongen zenuwen en zulke sterke zang te brengen is groot. Chapeau! Mathilde (Melissa Punt), Earl (Dave Esselman) en Dean (Fulco) zorgden als komisch trio voor hilarische momenten in het stuk. Waar Mathilde haar kracht vooral zat in het grote spel (er werd gegild en geschreeuwd op een goede manier), waren de andere twee heren in het kleine, maar goed getimede spelen een mooie samenkomst en aanvulling. Ook hierin zat veel lef bij de spelers. Vader Jim (Brian Jonker) zingt samen met Chad hele toffe swingende nummers. Hij zingt niet vaak alleen, maar áls hij zingt, kun je wel horen dat hij goede techniek heeft. Zowel in lage als in hogere tonen komt zijn stem goed naar voren. De museumbewaakster en alom beminde Sandra (Lotte van Rijn) schittert vooral in haar spel. In één scène doet ze haar beklag bij ‘Ed’, met veel humor en ook weer de kleine details die haar rol grappig maken.
Gesterkt door een goed live-orkest onder leiding van Bas Jongsma brengt de hele cast, inclusief ensemble, pittige nummers ten tonele. De swingende Presley-nummers met soms ingewikkelde ritmiek, jazzy toonladders en hierdoor lastig te zingen tonen worden vol overtuiging gebracht. Dit maakt het hele stuk een prettig geheel om naar te luisteren, waarbij stilzitten en niet meebewegen soms lastig is. Meeklappen wordt zelfs meerdere keren gestimuleerd door Chad.Dat het extra knap is om de nummers op deze manier te zingen, wordt bekrachtigd door de regisseur Erik Goetjaer in een interview:‘Ik had de luxe om een hele goede repetitor te hebben, die alle nummers die wij zouden brengen, op heeft genomen met de computer op de manier hoe het met volledig orkest zou klinken. Normaliter krijg je als oefenband enkel een piano-partij, wij hadden dus het hele virtuele orkest om mee te oefenen. Een klein nadeel hiervan is dat je door het oefenen met die orkestband weinig ruimte hebt voor flexibiliteit in de live-shows. Als het ritmisch bijvoorbeeld net anders klinkt, of het accent in de muziek ligt anders, is het lastiger voor de spelers om hierin mee te komen.’ Dit heeft ook te maken met het feit dat de huidige groep spelers bij de vereniging redelijk nieuw is:‘Er doen bij deze productie 10 nieuwe leden mee, waaronder een aantal met hoofdrol. Dit is zo gekomen omdat we echt hebben geauditeerd op wie er het best in welke rol paste.
We hebben vooral gekozen door te kijken waar we het meest talent en groeipotentieel in zagen. Het is een rock en roll musical, dus mensen moeten wel kunnen ‘scheuren’ met hun stem.’ Het regisseren van zo een gemengde groep van ervaren en onervaren spelers was lastig: ‘Sommige spelers willen meer sturing en hebben dat ook nodig, sommige spelers kun je meer vrijlaten in de interpretatie van een rol. Van tevoren heb ik goed gekeken op welke gebieden ik extra kon coachen, om het beste in de spelers naar boven te halen.’Wat hij verder erg belangrijk vond, was het creëren van een veilige omgeving: ‘We hebben, zeker in de geest van de huidige tijd, best wat aanpassingen gedaan om het stuk veilig te maken voor zowel spelers als publiek. Dat was best pittig, omdat het originele stuk daar niet goed voor leent. Er stonden best wat stukken in die je nu niet meer op dezelfde manier kan brengen.
In de veilige omgeving zorgen wij er in elk geval voor dat iedereen zich goed voelt bij wat ze doen en wat ze zeggen. Sommige stukjes vond ik zelfs nu nog spannend, maar gelukkig werd er goed op gereageerd door het publiek en werden die stukken echt als grappen opgevat, zoals het ook was bedoeld.’ Er zijn een aantal uitdagingen overwonnen bij het neerzetten deze voorstelling: ‘Normaal hebben we een extra dag om op te bouwen. Nu hadden we een dag minder. Dit zorgde voor een doorloop waarin nog veel geregeld moest worden, zoals bijvoorbeeld het lichtplan. Mijn signatuur als regisseur is mijn lichtplan, waarin ik probeer met minder decor en rauwe belichting mooie beelden te brengen door met licht te kaderen. Deze voorstelling was dat dus iets moeilijker. De mooiste beelden van de show vond ik zowel de brug, waarin de focus in het midden is gelegd met belichting, als de solo van Dennis, waarbij hij midden op het podium staat en er 4 lampen op hem schijnen vanuit verschillende hoeken. ‘ Ondanks de uitdagingen, vindt hij dat er een goede show is neergezet door de cast van ‘de jonge stem’. Hij is erg trots op de uitvoering die is neergezet. Hij is dankbaar voor de reacties van het publiek en heeft zin in de volgende en tevens de laatste voorstelling, die op 18 november plaatsvindt.
Vanuit Musicalsites wensen wij de cast van All Shook Up Toi-Toi-Toi voor de show op de 18e!Kijk voor meer informatie op https://stadsschouwburgvelsen.nl/programma/de-jonge-stem-all-shook-up
Verslag en video: Eline van den Vonder
Foto’s: Mariska Steenbergen
Reacties zijn gesloten.
